لیزین ماکیان نوآور

اهمیت لیزین در جیره طیور:
سطوح پایین لیزین باعث تغییر قابل توجهی در رشد جوجه های گوشتی در مراحل اولیه و بعدی رشد می شود. لیزین کم، مانع رشد می شود و باعث رشد ضعیف اندام های اصلی پرنده مانند کبد و پانکراس می شود. کاهش غلظت لیزین در جیره جوجه های گوشتی با نرخ مرگ و میر بالا در پرندگان در طول دوره رشد اولیه مشخص می شود. با کاهش سطح لیزین، وزن‌گیری پرنده به شدت کاهش می یابد. سطوح پایین این اسیدآمینه باعث افزایش سطح لپتین می شود که باعث ایجاد حالت سیری و درنتیجه کاهش مصرف خوراک می شود.

این اسید آمینه در بدن پرندگان ساخته نمی شود پس باید از طریق تغذیه تامین شود اما غلات موجود در جیره طیور(سویا و ذرت) نیز لیزین کمی دارند،بنابراین لیزین باید از طریق مکمل های مصنوعی به جیره اضافه شود و هیچ راه جایگزین دیگر که مقرون به صرفه و انجام پذیر باشد؛ وجود ندارد. مصرف لیزینِ به میزان کافی باعث تولید گوشت ماهیچه سینه بیشتر، کاهش دفع نیتروژن و آمونیاک و بالا رفتن بازده خوراک و کاهش هزینه های پرورش می شود.

مقدار پروتئین خام، تاثیر زیادی بر هزینه جیره جوجه های گوشتی دارد.از آنجاییکه هزینه جیره غذایی، تقریباً 65٪ از کل هزینه های تولید زنده را تشکیل می دهد. فرموله کردن جیره های جوجه های گوشتی بر اساس اسیدهای آمینه قابل هضم و استفاده از مکمل های تجاری اسیدهای آمینه ( متیونین، لیزین و ترئونین) از نظر اقتصادی منجر به جیره هایی با پروتئین خام کمتری می شود که در مقایسه با جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی پروتئین خام بیشتر، مقرون به صرفه تر است و نتیجه یکسانی هم دارد.